Ωδή στον Τάσο Αλιφέρη

Αστραπιαία διαδόθηκε η είδηση του θανάτου σου εκείνο το πρωϊνό της αποφράδας Δευτέρας του Μάρτη. Η είδηση ότι έφυγες αξέχαστε δικέ μας αγωνιστή Δήμαρχε Τάσο Αλιφέρη δε συντάραξε μόνο εμάς τους συγγενείς και πατριώτες σου, αλλά συγκίνησε και μέγα πλήθος συνελλήνων. Γιατί η απώλεια ενός οραματιστή και καταξιωμένου Δημάρχου, έστω ενός μικρού ακριτικού νησιού δεν παύει να είναι μια απώλεια ενός σημαντικού Έλληνα. Ήσουν το πρώτο από τα πέντε αγόρια του Σπύρου και της Βασιλικής Αλιφέρη, όταν αποφάσισες να ακολουθήσεις την Ιατρική επιστήμη. Μετά από θυσίες και στερήσεις εκείνα τα πέτρινα χρόνια- αρχές της δεκαετίας του 1970- και με σκληρό αγώνα των γονιών σου στο Πειραιά, τέλειωσες την Ιατρική Σχολή της Σιέννα της Ιταλίας. Με το ερχομό σου από την Ιταλία πορεύτηκες στη ακριτική Τήλο ως αγροτικός Ιατρός. Δεν αρκέστηκες όμως να υπηρετήσεις τον όρκο του Ιπποκράτη, αλλά στρατεύτηκες συνειδητά κάτω από τη σημαία της προσφοράς και της αλληλεγγύης προς τους συνανθρώπους σου. Αφουγκράστηκες τις ανάγκες της μικρής κοινωνίας , το φόβο στα μάτια των παιδιών, την ανασφάλεια και την εγκαρτέρηση των ανθρώπων του απομονωμένου μεσοπελαγίτικου νησιού. Φίλιωσες με τη σεμνότητα, την απλότητα και τη φιλοξενία των κατοίκων, με τη σιωπή και την απεραντοσύνη της θάλασσας. Μετέτρεψες τη συμβατική θητεία του αγροτικού ιατρού σε ιερή θητεία ζωής, διάλεξες το δύσκολο και ανηφορικό δρόμο και έκανες τα πιστεύω σου χρέος. Ταυτίστηκες με τη μοίρα του λατρεμένου σου νησιού, οραματίστηκες και αγωνίστηκες για την αναγέννηση και την πρόοδο του και το πέτυχες, αναδεικνύοντας τους θησαυρούς του και τις ομορφιές του. Τους δύο ,τους τρείς, τους έκανες χίλιους δεκατρείς. Για τους κατοίκους της Τήλου ήσουν ο θεόσταλτος Γιατρός, ο μαχητής δημιουργικός και οραματιστής Δήμαρχος. Με ανυπόκριτη αγάπη και αφοσίωση σε αντάμειψαν και για είκοσι και πλέον χρόνια ήσουν ο πρώτος πολίτης του νησιού. Υπηρέτησες με πάθος πρωτόγνωρο, ιδεαλισμό, αυταπάρνηση και ανιδιοτέλεια την τοπική αυτοδιοίκηση, με θυσίες και ανυπέρβλητο προσωπικό τίμημα. Όμως το πεπρωμένο σου σε επέλεξε πρόωρα να παλέψεις σαν άλλος Ακρίτας με το θεριό της αρρώστιας σου, κονταροχτυπήθηκες με ανδρειοσύνη, ηρωισμό και γενναιότητα, αλλά τελικά δεν άντεξες και έπεσες στα μαρμαρένια αλώνια της μοναδικής σου Τήλου. Τούτες οι λέξεις είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής στον αξιομνημόνευτο συμπατριώτη μας Τάσο Αλιφέρη, το Λαχιώτη – Βατικιώτη που τίμησε τους γονείς του, τους δασκάλους του, τον τόπο μας.

Η αφιέρωση από το ποίημα «ΕΛΕΓΕΙΟ» του Ν.ΓΚΑΤΣΟΥ είναι ο στερνός αποχαιρετισμός μας

Μα πέρασες απ’ τη ζωή σαν ένα δάκρυ της θάλασσας

Σα λαμπηδόνα καλοκαιριού και στερνοβρόχι του Μάη

Κι ας ήσουν μια φορά κι εσύ σένα γεράνιο κύμα της

Ένα πικρό βότσαλο της

Ένα μικρό χελιδόνι της σ’ ένα πανέρημο δάσος

Χωρίς καμπάνα τη χαραυγή χωρίς λυχνάρι το απόβραδο

Με τη ζεστή σου καρδιά γυρισμένη στα ξένα

Στα χαλασμένα δόντια της άλλης ακρογιαλιάς

Στα γκρεμισμένα νησιά της αγριοκερασιάς και της φώκιας.

Νίκος Αλειφέρης
Πρόεδρος Συλλόγου Λαχιωτών και Ομοσπονδίας Βατικιώτικων Συλλόγων Αττικής