Γιώργος Παπούλιας

ΓΙΩΡΓΟΣ  ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ

Ο Γιώργος Παπούλιας, ποιητής της διασποράς, γεννήθηκε στο Λάχι των Βατίκων το 1935. Είναι απόφοιτος της Παντείου Σχολής και υπήρξε Ακόλουθος της ελληνικής Πρεσβείας στη Γερμανία επί τριάντα και πλέον έτη (στις πόλεις Φρανκφούρτη και Νυρεμβέργη).

Με κείμενά του στον ελληνικό και ξένο Τύπο, με ποιητικές συλλογές, με τη συμμετοχή του στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου στη Φρανκφούρτη, το 1976, δίνει το δικό του παρόν στην κίνηση των ιδεών και στην πνευματική αγωνία του καιρού μας. Στη Νυρεμβέργη, το πολιτιστικό τμήμα του Δήμου της πόλης έχει παρουσιάσει στο γερμανικό κοινό μεταφράσεις ποιημάτων του και την έκδοση της ποιητικής του συλλογής «Στη Νυρεμβέργη ακόμη βρέχει».

Άλλες ποιητικές του συλλογές:

«ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΣΤ’ ΑΣΤΡΑ»

«ΛΑΜΠΑ ΘΥΕΛΛΗΣ»

«ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ ΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ»

«ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΓΙΟΜΑΤΟ ΕΙΔΗΣΕΙΣ»

«Η ΕΛΕΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΥΡΟΛΙΘΟΣ»

«ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΥΠΗΚΟΟΤΗΤΕΣ ΕΝΟΣ ΥΠΝΟΒΑΤΗ»

«ΕΡΩΣ ΗΜΙΝ»

«ΛΑΚΩΝΙΚΗ ΣΟΝΑΤΑ»

«ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΜΟΥ ΙΟΥΛΙΕΤΑ»

ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΟΥΛΙΑ

Γεννήθηκα από τούτη τη μεριά

Μέσα σε όστρακα και σε θαλασσινά σουραύλια

Σε παρθένες σπηλιές που μπλοκάρει

Πότε το κύμα και πότε το φως

Έζησα

Με φύκια κι οπτασίες

Χωρίς τα δευτερόλεπτα διαλόγου

Και τις τριακόσιες εξήντα πέντε μοναξιές

Για τη φτώχεια μου ποτέ δεν πένθησα

                                                    «Η ΕΛΕΓΟΣ ΚΙ Ο ΠΥΡΟΛΙΘΟΣ»

Μικρός ο λιακωτός

Αχόρταγο το μάτι

Άραγε πόσες φορές μπορούμε

Ν’ αγαπήσουμε το ίδιο πέλαγο

                                             «ΣΤΗ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗ ΑΚΟΜΗ ΒΡΕΧΕΙ»

Κυρά μου του καλοκαιριού

Αερικό, βότσαλο και κοχύλι

Και νύχτας μελτέμι δυνατό

Στ’ αυτά μου κεντημένο

Χρόνια στην πόρτα μου μπροστά τα όνειρα ταϊζεις

                                           «ΛΑΜΠΑ ΘΥΕΛΛΗΣ»

Κύμα στο κύμα

Λουσμένα στον αφρό και στο αλάτι

Ματάκια μου γλαρά και άστεγα

Που έχετε για προίκα μόλις

Ένα τόσο δα απέραντο τοπίο

                                       «Η ΕΛΕΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΥΡΟΛΙΘΟΣ»

Μάνα του Χριστού

Του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ

Μάνα του Νέγρου, του Λευκού

Του Κίτρινου, του Ερυθρού,

Μάνα στα μαύρα πλέουσα

Μέρα και νύχτα κλαίουσα

Σε σκέπτομαι

                                         «ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΜΟΥ ΙΟΥΛΙΕΤΑ»

Αν σε ρωτήσουν

Μη χάσεις τα λόγια σου

Μην κοκκινίσεις

Αυτοί απ’ την Τύρο και τη Σιδώνα

Με τα εμπόρια και τα κέρδη

Με την πορφύρα και τα’ απόβλητα

Μ’ αυτήν την άθλια βιομηχανία

Ρύπαναν τη Μεσόγειο.

Οι Φοίνικες – οι Φοίνικες.

Το μερτικό της ευθύνης σου

Μένει πάντα απούλητο

                                               «ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ ΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ»