Ειρήνη Αλιφέρη

0 σχόλια


ΕΙΡΗΝΗ ΑΛΙΦΕΡΗ
Η Ειρήνη Αλιφέρη γεννήθηκε το 1946 στον Πειραιά, από την Άννα και τον Παναγιώτη Αλιφέρη. Μετά την αποφοίτησή της από το Πανεπιστήμιο Αθηνών (Αγγλική Φιλολογία), πραγματοποιεί μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμια του Νόττιγχαμ (αγγλικές σπουδές για ξενόγλωσσους μαθητές), ενώ από το Πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ παίρνει Μaster Καλών Τεχνών.
Εργάστηκε σε φροντιστήριο Αγγλικών στον Πειραιά και επιδόθηκε με ζηλευτή επιτυχία στην λογοτεχνία. Χαρακτηριστικός είναι ο λιτός στίχος της, ο πηγαίος, αγνός και ιδιότυπος λυρισμός της και ο ελληνοκεντρικός ποιητικός της λόγος.
Ο Οδυσσέας Ελύτης και ο Νίκος Γκάτσος μιλούν για την «ποιητική της ιδιοφυϊα». Χαρακτηριστική είναι η επιστολή του Ελύτη:

Αγαπητή φίλη,
Ένα σύντομο γράμμα –που αυτό σπάνια το επιχειρώ από έλλειψη χρόνου. Όχι μόνον ποιότητα υψηλή βρήκα στους στίχους σας αλλά και την «κρίση ποιητική» εξαιρετικά ανεπτυγμένη… Είναι κρίμα που δεν υπάρχει κριτική στην Ελλάδα. Θα μπορούσε να φέρει πολλούς σας στίχους για παράδειγμα.
Σας ευχαριστώ και σας σφίγγω συναδελφικά το χέρι.
                                                                    ΟΔΥΣΣΕΑΣ  ΕΛΥΤΗΣ

Η Ειρήνη Αλιφέρη πέθανε στον Πειραιά τον Νοέμβριο του 2009.

ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ
«ΙΔΙΟΜΕΛΑ»
«ΑΠΟΔΕΙΠΝΑ»
«ΤΑ ΠΑΛΙΜΨΗΣΤΑ»
«ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΟΝ»
«ΙΟΥΛΙΑΝΗ Η ΠΑΡΑΒΑΤΙΣΣΑ»
«ΦΩΤΟΣΜΙΑΣΕΙΣ»
«ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ»



ΑΝΘΟΛΟΓΙΣΜΑ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ της ΕΙΡΗΝΗΣ ΑΛΙΦΕΡΗ
Μαθαίνω τη σιωπή. Την ορθογραφώ, την καλλιγραφώ, τη συνοδεύω στο θειάφι των αμπελιών και στο ασημί ωδείο των ελαιώνων. Την ερωτεύω με τον αχινό, τη γειτονεύω με γρηές φραγκοσυκιές, και λέω να της εκμηστηρευτώ το περιβόλι με τις ψηλόφλουδες κιθάρες και τα δίφορα βιολοντσέλλα, που τραγουδάνε φίλντισι και ζάχαρη μέχρι να σκάσουνε σα φωσφορίζοντα ρόδια οι λέξεις πάνω στο μεγάλο καρποφόρο, την Ποίηση!
                                                                                                    Λας, 1984
                                                                                         «ΙΟΥΛΙΑΝΗ Η ΠΑΡΑΒΑΤΙΣΣΑ»

Χαρίζω στον εαυτό μου μια φούχτα
μέρες τέλειας απομόνωσης.
Να χορτάσω σύγκορμη τις αισθήσεις.
Να γευτώ τις λέξεις
αμαγείρευτες, να τις δαγκώσω με το
φλούδι, κι ας πικρίζουν.

Έχω γραφτεί στην πρώτη τάξη
της συνειδητής ερήμωσης.
Αμάθητη από τόση παρουσία του
εαυτού μου, με πονάει πολύ το μολύβι.
Πέτρινο τ’ αλφαβητάρι,
πρέπει να το μελετήσω
με τα μάτια ξυπόλητα.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………...
-Κρινάκι μου, γιατί δεν κατεβαίνεις
προς τον κάμπο, να βλέπουν κι άλλο άνθρωποι
την ομορφιά σου;

-Αν κατέβω θ’ ασχημήνω. Με τ’ ανέβασμά 
τους ομορφαίνω.
Έτσι πείστηκα πως η Ποίηση, ναι, φεύγει
μακριά απ’ τους ανθρώπους για να υπάρξει.
                                                                  «ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΟΝ»

Έσκυβαν οι τρούλοι με τους Παντοκράτορες
να δούνε στις παλάμες μας το πρόσωπό τους
άναβαν πασχαλιάτικα κεριά.
Ψέλνοντας τα καλά μας λόγια
το πώς πέφτει πρωτοβρόχι στη θάλασσα
το πώς μπορείς ν’ αγαπηθείς
μυρίζοντας κοντά μου σα χρυσάνθεμο.
                                                          «ΑΠΟΔΕΙΠΝΑ»

Μιλάμε για τον τόπο αυτό
όπως μιλάμε για τον άνθρωπό μας.
Μιλάμε για τον άνθρωπό μας
όπως μιλάμε για τον τόπο αυτόν.
                                                          «ΤΑ ΠΑΛΙΜΨΗΣΤΑ»

Τίποτα δεν ζήλεψα πιο πολύ
απ’ το περήφανο παράδειγμα του Ήλιου.
Ας ήταν ν’ ανέβαινα τα πρώτα
προτού με καταπιούν οι ορίζοντες
κι ας πέθαινα
τη μέρα μια φορά.
                                               «ΤΑ ΠΑΛΙΜΨΗΣΤΑ»
Να ‘χα μια ταράτσα καλοκαιρινή
δώδεκα Ιούληδες το χρόνο
ένα φεγγαρίσιο πιάνο
κρεμαστό στη θάλασσα

Να ‘χα βοτσάλινα χαρτιά
και κοχυλένια πένα
για ν’ αρμυρίζουν οι άνθρωποι
όταν μιλούν για μας.
                                                  «ΤΑ ΠΑΛΙΜΨΗΣΤΑ»

Άραγε πόσοι να ΄χουν βγάλει
το Δημοτικό Σχολείο της Ευαισθησίας
για πόσους αναλφάβητους
πάει τ’ αλφάβητό μας στράφι.

Είμαστ’ από νύχτα κάτασπρη.
Γι’ αυτό σαν έχει σκοτεινιάσει
μυρίζουμε πιο δυνατά
η λεμονιά, το γιασεμί, το φούλι
και η αγνότητα.
                                          «ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΟΝ»




Γιώργος Παπούλιας

0 σχόλια


ΓΙΩΡΓΟΣ  ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ

Ο Γιώργος Παπούλιας, ποιητής της διασποράς, γεννήθηκε στο Λάχι των Βατίκων το 1935. Είναι απόφοιτος της Παντείου Σχολής και υπήρξε Ακόλουθος της ελληνικής Πρεσβείας στη Γερμανία επί τριάντα και πλέον έτη (στις πόλεις Φρανκφούρτη και Νυρεμβέργη).
Με κείμενά του στον ελληνικό και ξένο Τύπο, με ποιητικές συλλογές, με τη συμμετοχή του στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου στη Φρανκφούρτη, το 1976, δίνει το δικό του παρόν στην κίνηση των ιδεών και στην πνευματική αγωνία του καιρού μας. Στη Νυρεμβέργη, το πολιτιστικό τμήμα του Δήμου της πόλης έχει παρουσιάσει στο γερμανικό κοινό μεταφράσεις ποιημάτων του και την έκδοση της ποιητικής του συλλογής «Στη Νυρεμβέργη ακόμη βρέχει».

Άλλες ποιητικές του συλλογές:

«ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΣΤ’ ΑΣΤΡΑ»
«ΛΑΜΠΑ ΘΥΕΛΛΗΣ»
«ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ ΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ»
«ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΓΙΟΜΑΤΟ ΕΙΔΗΣΕΙΣ»
«Η ΕΛΕΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΥΡΟΛΙΘΟΣ»
«ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΥΠΗΚΟΟΤΗΤΕΣ ΕΝΟΣ ΥΠΝΟΒΑΤΗ»
«ΕΡΩΣ ΗΜΙΝ»
«ΛΑΚΩΝΙΚΗ ΣΟΝΑΤΑ»
«ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΜΟΥ ΙΟΥΛΙΕΤΑ»

ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΟΥΛΙΑ
Γεννήθηκα από τούτη τη μεριά
Μέσα σε όστρακα και σε θαλασσινά σουραύλια
Σε παρθένες σπηλιές που μπλοκάρει
Πότε το κύμα και πότε το φως

Έζησα
Με φύκια κι οπτασίες
Χωρίς τα δευτερόλεπτα διαλόγου
Και τις τριακόσιες εξήντα πέντε μοναξιές
Για τη φτώχεια μου ποτέ δεν πένθησα
                                                    «Η ΕΛΕΓΟΣ ΚΙ Ο ΠΥΡΟΛΙΘΟΣ»

Μικρός ο λιακωτός
Αχόρταγο το μάτι
Άραγε πόσες φορές μπορούμε
Ν’ αγαπήσουμε το ίδιο πέλαγο
                                             «ΣΤΗ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗ ΑΚΟΜΗ ΒΡΕΧΕΙ»

Κυρά μου του καλοκαιριού
Αερικό, βότσαλο και κοχύλι
Και νύχτας μελτέμι δυνατό
Στ’ αυτά μου κεντημένο
Χρόνια στην πόρτα μου μπροστά τα όνειρα ταϊζεις
                                           «ΛΑΜΠΑ ΘΥΕΛΛΗΣ»

Κύμα στο κύμα
Λουσμένα στον αφρό και στο αλάτι
Ματάκια μου γλαρά και άστεγα
Που έχετε για προίκα μόλις
Ένα τόσο δα απέραντο τοπίο
                                       «Η ΕΛΕΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΥΡΟΛΙΘΟΣ»

Μάνα του Χριστού
Του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ
Μάνα του Νέγρου, του Λευκού
Του Κίτρινου, του Ερυθρού,
Μάνα στα μαύρα πλέουσα
Μέρα και νύχτα κλαίουσα
Σε σκέπτομαι
                                         «ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΜΟΥ ΙΟΥΛΙΕΤΑ»

Αν σε ρωτήσουν
Μη χάσεις τα λόγια σου
Μην κοκκινίσεις
Αυτοί απ’ την Τύρο και τη Σιδώνα
Με τα εμπόρια και τα κέρδη
Με την πορφύρα και τα’ απόβλητα
Μ’ αυτήν την άθλια βιομηχανία
Ρύπαναν τη Μεσόγειο.
Οι Φοίνικες – οι Φοίνικες.
Το μερτικό της ευθύνης σου
Μένει πάντα απούλητο
                                               «ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ ΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ»

Ασπασία Κατσούλη-Συμεώνογλου

0 σχόλια



Η Ασπασία Κατσούλη – Συμεώνογλου γεννήθηκε στο Λάχι των Βατίκων. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 η οικογένειά της μετακινήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε στη Ράλλειο Παιδαγωγική Ακαδημία, μετεκπαιδεύτηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και είναι επίσης πτυχιούχος του Παντείου Πανεπιστημίου.
Υπηρέτησε τη θητεία της στη δημόσια Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση ως δασκάλα, ως διευθύντρια σχολικής μονάδας και ως Σχολική Σύμβουλος.
Είναι μέλος του «Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και της «Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς» (Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2010, 2011, 2012). Αρθρογραφεί σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά. Έχει λάβει μέρος σε συλλογικές εκδόσεις όπως: «Λογοτεχνία στην Κηφισιά» (εκδόσεις ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ, 1998 – Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Κηφισιάς), «Αρέσκουσα» 1 και 2 (εκδόσεις ΙΔΙΟΜΟΡΦΗ, 1999 – Πολιτιστικός Σύλλογος Βατίκων).
Εκδόσεις Ψυχογιός (συγγραφείς του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου)
1.       Ιστορίες που γράφει η ζωή (2002)
2.       Ήρθαν τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά (2003)
3.       Αθάνατο Ελληνικό Πνεύμα (2003)
4.       Η Τρομαχτούλα και τα φαντάσματα (2005)
5.       Ήρωες της Ελλάδας (2007)
6.       Ελληνικό Πάσχα (2012)


Έχει εκδώσει τα βιβλία:

1.       Εξήντα ζευγάρια μάτια (εκδ. ΑΡΜΟΣ, 1996)
2.       Ο Βασιλιάς ΚοκΚαλομύτης (εκδ. ΠΕΡΙΒΟΛΑΚΙ, 2001)
3.       Η Θοδωρούλα, ο Τεσσερομάτης και το αθάνατο νερό (εκδ. ΑΤΡΑΠΟΣ, 2002)
4.       Βάτικα, η πατρίδα μου (εκδ. ΠΙΤΣΙΛΟΣ, 2002)
5.       Μίνωας, ο ξακουστός βασιλιάς της Κρήτης (εκδ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ, 2004)
6.       Ο καλός Κένταυρος Χείρωνας (εκδ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ, 2004)
7.       Θησέας, ο αγαπημένος ήρωας της Αθήνας (εκδ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ, 2004)
8.       Είμαι κλέφτρα, λαίμαργη και πονηρή, αλλά δεν φταίω… (εκδ. ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, 2006)
9.       Σαρκοφάγος, αιμοβόρος, αχόρταγος… ε, λύκος είμαι, δεν είμαι αρνάκι (εκδ. ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, 2007)
10.   Μ’ αρέσει η φλυαρία. Είναι κακό;… (εκδ. ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, 2008)